Voorzitter van het eerste uur speelde essentiële rol bij start Heino’s dorpsfeest
Hij mag dan inmiddels de respectabele leeftijd van 85 jaar hebben bereikt, het vuur is nog altijd te zien in de ogen van Jan Hageman. Het heilige vuur welteverstaan. Als het gaat over de Pompdagen schuift hij graag naar het puntje van de stoel en dan proef je als het ware zijn betrokkenheid. “Of ik nog naar de Pompdagen ga? Jazeker! Elk jaar. Elke dag wel even kijken. Als aandachtig toeschouwer hè! Ik lever geen commentaar.”
Hageman loopt niet voorop in de polonaise. De kans is groter dat je hem op de achtergrond tegenkomt. Genieten van dorpsgenoten die plezier hebben en plezier maken. Hoe anders was het in 1986 en 1987 toen hij samen met een groot aantal vrijwilligers aan de wieg stond van de Heinose Pompdagen. En daarna als voorzitter tien jaar lang koos voor een plek in de lokale schijnwerpers. “Erg mooi dat ik een bijdrage heb mogen leveren om dit op te bouwen”, zegt hij er anno 2021 over.
“In Heino kon nooit wat”, vervolgt hij. “Dat was midden jaren’80 de teneur onder de inwoners.” En misschien meteen wel de grootste inspiratiebron voor mensen zoals Jan Hageman. De grootse viering van het 750-jarig bestaan van Heino in 1986 vroeg gewoon om een mooi en passend vervolg. “Ze hebben me gevraagd om die kar te trekken nadat we in ‘86 aan deze kant van het dorp (links van de Canadastraat) een markt met oude ambachten hadden georganiseerd. Dat was een groot succes en dan kom je blijkbaar meteen in beeld. Zelfs burgemeester Ton van den Berg heeft me wel een keer of drie, vier benaderd. Ja, de gemeente Heino speelde daar zeker een rol in. Bij de eerste vergadering was de burgemeester één van de aanwezigen. Zo ging dat in die tijd.”
Niet van het benauwde
Hij stemde in om de eerste voorzitter te worden van het organisatiecomité van de Pompdagen, maar dan wel op zijn manier. Met een goed plan en een club van gelijkgestemden om zich heen. En een – zo erkent hij zelf ook wel – eigenzinnige manier van besturen. “Ik was niet van het benauwde. Je hebt een visie en daar moet je aan blijven vasthouden. Overleggen met de diverse commissies is goed, maar soms nam ik ook wel alleen een beslissing. Anders blijf je aan het overleggen. Voor mijn gevoel was dat noodzakelijk omdat we nog nooit een groot feest hadden georganiseerd. Ouderwets? Ja, misschien wel. Het paste toen, maar in deze tijd is het natuurlijk ondenkbaar om op die manier te werk te gaan”, klinkt het realistisch.
Zijn ogen beginnen al weer te fonkelen als hij denkt aan succesvolle onderdelen uit het verleden zoals de historische optocht, het paalzitten en natuurlijk de veemarkt. “Om 5 uur ’s morgens de koeien aan ’t droad en meteen begon de handel. Geweldig! Ineens veranderde de regelgeving en moesten we het opgeven. Begrijpelijk, maar het deed wel pijn”, stelt Hageman die met het bestuur van het eerste uur wel direct koos voor vier dagen feest. “Je moet het meteen stevig inzetten. Met een beetje bravoure. Nee, de zondag kon toen nog niet vanwege de christelijke levensovertuiging, maar dat is later goed gekomen.”
Zuinig beleid
Dit jaar gaat het dagelijkse wandelingetje naar ‘zijn’ dorpsfeest dus weer niet door. Natuurlijk is dat voor iedereen een bittere pil, maar zoals de nuchtere oud-voorzitter het stelt: “Het is zoals het is.” Toch voelt hij mee met het huidige bestuur en de lastige overwegingen waarmee je soms te maken krijgt. “Eigenlijk heb je alle jaren wel moeilijke momenten. Mijn grote zorg was altijd dat we het qua overlast in de klauwen konden houden. We hadden ’s nachts natuurlijk wel mensen rondlopen, maar ik ging er zelf ook regelmatig op uit.” Na tien jaar vond de ras-Heinoër het welletjes en hing hij de voorzittershamer aan de wilgen. De feestweek stond er goed voor met een mooi programma en een solide financiële positie. “We hebben altijd een zuinig beleid gevoerd en niet aan Jan en alleman consumptiebonnen uitgedeeld. Daar was ik altijd bijzonder scherp op. Mede ook omdat we geld kregen van de gemeente Heino en daarover verantwoording moesten afleggen. We begonnen met 3.000 gulden en eindigden met 30.000 gulden in kas. De gemeente Heino speelde toen even met het idee om ons te korten en daar ben ik echt voor gaan liggen. Met succes!”
