Saskia Pekelharing over haar passie en werk als illustrator
Enthousiast scrolt illustrator Saskia Pekelharing door de illustraties op haar tablet. “Op dit project ben ik erg trots”, vertelt ze ons, terwijl ze een plaatje van smoezende meisjes over ongesteldheid uit haar ontworpen prentenboek omhooghoudt. “Het kan iets betekenen voor iemand anders.’’
De klok tikt tien keer wanneer we met Saskia rond de tafel gaan zitten. Haar tablet, waar de kunstenares haar illustraties op maakt, houdt ze ontspannen tegen zich aan. “Laten we er een gezellig gesprek van maken’’, zegt ze lachend. Saskia is illustrator en kunstenares, een beroep dat de vrolijke illustrator al vroeg voor ogen had. “Op mijn vijfde riep ik al dat ik kunstenaar wilde worden. Mijn vader zette vaak een stilleven op tafel en dat ging ik dat na tekenen. Als klein kind vond ik dat erg leuk.”
Maar de kunstenares sloeg eerst een andere richting op. “Jaren geleden werkte ik bij Binnenlandse Zaken. Daar vond ik het leuk om met ingewikkelde dossiers te puzzelen, want daar had je veel creativiteit voor nodig. Toch kwam er saaiheid bij kijken. Ik wilde meer vrijheid en mijn eigen ding doen.” De tekenkriebels duikelden op bij Saskia. “Ik maakte schilderijen voor mijn zoons slaapkamer. Toen mensen dat zagen, kwam er steeds meer vraag of ik dat ook voor hen wilde doen. Zo is het balletje gaan rollen. Later kreeg mijn man een baan in Kenia. Ik zei mijn baan op, pakte mijn portfolio in en maakte de switch. Binnen zes weken had ik een baan als illustrator”, vertelt ze met een glim in haar ogen.
Passie voor verbeelding
Op dit moment woont Saskia al een tijd met haar gezin in Heino, waar haar man Martijn Dadema vandaan komt. In Heino illustreert de tekenares vrolijk door. Zo zit ze in de organisatie van Kunstroute Heino. Ze maakte daarvoor onlangs samen met illustrator Lex Dirkse en leerlingen van De Dolfijn, De Gouden Emmer en De Springplank tekeningen op de ruiten van een dameskledingzaak in Heino. Daarnaast doet ze kunstprojecten met kinderen en geeft ze les aan de kunstacademie. Inmiddels zit ze al meer dan twintig jaar in het illustratievak. “Ik heb drie grote drijfveren: humor, fantasie en verbeelding. Het leukste aan mijn werk is dat ik zelf dingen kan verzinnen. Hoe meer fantasie en verbeelding je gebruikt, hoe beter je werk wordt. Goede illustraties zijn tekeningen die niet in tekst staan, die je echt zelf kunt verzinnen. In dat stukje geef ik bijvoorbeeld les aan kinderen op scholen”, vertelt Saskia terwijl ze een slok van haar koffie neemt.
Toch ging het illustreren niet altijd van een leien dakje. “Bij Binnenlandse Zaken kreeg ik weleens stukken terug met een dikke rode streep erdoorheen. Dat vond ik niet leuk, maar als ik nu commentaar krijg op mijn illustraties voelt het meer persoonlijker. Eerder maakte ik illustraties allemaal zo mooi en echt mogelijk. Alles wat van mij was, haalde ik uit de illustraties, waardoor ik uiteindelijk het eindresultaat niet meer leuk vond. Nu teken ik veel losser en vind ik mijn eigen werk veel leuker, wat komt door het lesgeven aan kinderen. Kinderen zijn goudeerlijk en hebben je door als iets niet waar is. Dan zei ik in de les ‘fouten maken mag’, maar eigenlijk klopte dat niet. Óf ik lieg in mijn atelier of ik lieg als ik voor de klas sta. Het lesgeven was voor mij een enorme spiegel. Mensen zien ook of je iets met plezier hebt gemaakt.” Het lesgeven leidde uiteindelijk tot een bijzonder project: een prentenboek, over de eerste menstruatie. “Het idee kwam van ouders van een Apeldoornse school voor speciaal onderwijs. Daar zitten meisjes, bijvoorbeeld met het Syndroom van Down, die twaalf jaar oud zijn en voor het eerst ongesteld worden. Verstandelijk zijn ze soms nog maar vier of vijf jaar oud en als je dan ineens bloed ziet, kan dat heel beangstigend zijn. Om die angst een beetje weg te nemen, tekende ik bij elk plaatje een kat. Dieren maken het voor kinderen minder eng.”
Saskia laat enthousiast een aantal illustraties op haar tablet zien. “De GGD gaf het boek uit en het ligt nu op verschillende scholen.” Daar is de illustrator behoorlijk trots op. Wat de toekomst brengt weet Saskia niet. “Ik vind het heerlijk om daar geen antwoord op te hebben. Wel ben ik iemand die zich snel verveelt. Ik zoek altijd naar nieuwe uitdagingen, maar mijn focus ligt op het aanzetten en het brengen van verbeelding naar mensen. Daar haal ik mijn lol uit en heb ik mijn eigen weg in gevonden.”
Een reactie achterlaten?