De onbekende kant van Heino
Bomenlanen, bos en boerenland
De herfstbladeren zitten nog net aan de bomen en er schijnt bovendien een heerlijk zonnetje. Dit is wandelen op zijn best en daar maken we vandaag goed gebruik van! En ook nog eens in een prachtige omgeving van Heino: aan de oostkant. Vlakbij, maar voor sommige wandelaars misschien nog onbekend.
Voor HoezoHeino lopen we één van de zogenaamde Trage Tochten van wandelroutemaker Rob Wolfs uit Dieren. Een 18 km lange wandeling die voor een groot deel over onverharde wegen gaat. Deze route is opgenomen in de, van zijn hand verschenen, wandelgids Wandelen op de rand van bos en boerenland. We beginnen aan de Vlaminckhorstweg vlakbij een bord dat aangeeft dat Heino daar eindigt. Via de Lemelerveldseweg, Oude Dalfserweg en Verversweg belanden we langzaam maar zeker in het boerenland. De naam van Rob Wolfs’ wandelroutes is ontstaan vanuit het onthaasten. “Traag staat wel haaks op de huidige maatschappij, ja. Daarnaast is wandelen de menselijke maat der dingen. Je gaat langzaam, kunt alles rustig in je opnemen. En dus meer genieten van de omgeving. Bovendien allitereert Trage Tochten lekker.” Via de Kleinjansweg komen we op de Eikenlaan terecht. Het blijkt één van Robs favoriete stukken van deze tocht. De onverharde laan heeft aan weerszijden statige bomen. “Ik ben een groot liefhebber van dit soort bomenlanen. Zo’n onverhard pad met zicht op open boerenland. Prachtig, toch?” De zon werpt lange schaduwen op het gras van de weilanden.
Rob heeft een jarenlange ervaring in het maken van wandelroutes en -kaarten. “Je kunt me echt een bevlogen wandelaar noemen. Dat is zo rond mijn 40ste ontstaan. Toen ben ik met mijn vrouw lange afstandwandelpaden gaan lopen. We begonnen met het Pieterpad, zoals zo velen. Veel van mijn routes staan op Wandelzoekpagina. Maar ook in wandelgidsen van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Deze boekjes doen het niet onverdienstelijk. Mensen geven ze vaak cadeau. Blijkbaar kan het, ook in deze tijd, toch naast elkaar bestaan: routes gratis weggeven en wandelgidsen.” We gaan richting Krieghuusbelten waar de bekende camping zit. De waterpartij ligt er, op een paar watervogels na, verstild bij. Dan gaat het richting Berkendijk, waar we stukken van het bos meepakken. Dat is meteen het aardige van deze wandeling: er zit veel afwisseling in. Nu eens rechte bomenlanen, dan weer wat, kleine, bossen. Er zit ook wat glooiing in de route. In het bos bij de Berkendijk wordt de jaarlijkse cross country van Paardensportvereniging Heino gehouden. Een spectaculaire gebeurtenis waar veel wandelaars op afkomen. We zien enkele hindernissen in het bos. Geen ruiters dit keer. Uiteindelijk wandelen we verder langs weilanden en akkers. We passeren het Natuurlijk Huus, dat – zo goed als- alleen maar gebouwd is van natuurlijke producten.
Dan komen we terecht op een landgoed dat velen in Heino kennen: ‘t Reelaer. Ook dit is een hoogtepunt van deze route en heeft iets bijzonders, aldus de wandelroutemaker. “Juist omdat het niet opgepimpt is, zoals veel andere landgoederen. Niet iedereen houdt ervan, heb ik gemerkt. Ik zat voor een andere route een keer ten zuiden van Heino op een rustpunt koffie te drinken toen het gesprek op dit landgoed kwam. Een buurtbewoner vond het drie keer niks. Het was een zooitje daar! Toch vind ik ‘t Reelaer juist grappig omdat het niet zo keurig is. Een vervallen schuur, geen gelikte bordjes. Dat geeft sfeer en maakt dit landgoed leuk. Zoiets moeten we juist koesteren.” Op ‘t Reelaer zijn verschillende bouwhuizen te vinden. Al deze pachthuizen zijn te herkennen aan de kleuren van de luiken. Deze dragen het blauw en geel van ’t Reelaer. Bovendien zijn er schitterende beukenlanen. Hier in dit jaargetijde wandelen voelt als lopen door een chipszak. Niets fijner dan droge opgehoopte bladeren! Wat meer zuidwestelijk op dit landgoed bevindt zich Stal ’t Reelaer. Na een tijd passeren we een houten slagboom en voelen we weer asfalt onder onze voeten. En ja, als we dan de fietstunnel onder de N35 passeren is het duidelijk dat we zo langzaamaan weer terugkeren in de bebouwde kom van Heino. Of toch niet? Inderdaad; de route leidt ons tenslotte nog door een stukje bos dat tegen ons dorp aangeplakt zit: het Bouwhuis bos. Een geliefde plek voor dorpsbewoners om even een ommetje te maken of de hond uit te laten.
Ook deze bomenlaan is volgens Rob zondermeer een van de highlights van deze route. Of misschien kunnen we in dit geval beter zeggen: een fraai slotakkoord. “Dit is nou echt wat je noemt zo’n vrijerslaantje. Een onverhard landweggetje met bomen aan weerszijden. Erg leuk.” Rob vertelt dat hij als reactie op zijn routes vaak hoort: ‘we dachten dat we de omgeving goed kenden, maar je hebt toch weer paadjes gevonden die nieuw zijn voor ons.’ Daar is deze wandeling een goed voorbeeld van. “De geijkte plekken om te wandelen zitten bij Heino vooral aan de zuidkant. Logisch, bij ’t Rozendael en ’t Nijenhuis is het natuurlijk erg mooi. Toch laat dit weer net een andere kant van jullie dorp en omgeving zien.” HoezoHeino kan zich daar alleen maar bij aansluiten. Zeker de moeite waard dus!
Deze route is opgenomen in Wandelen op de rand van bos en boerenland door Rob Wolfs. Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig, ISBN: 978 90 786 4125 4. Ook te vinden op: www.wandelzoekpagina.nl/
