Statig en authentiek én sfeervol en modern gaan hand in hand
Sommige woonprogramma’s op televisie nemen wel eens een kijkje achter de schermen van een bijzondere woning. Die heel mooi is opgeknapt en/of op een bijzondere wijze is ingericht. Hetzelfde gevoel – we noemen het voor het gemak maar even het VT Wonen gevoel – ervaren we als we over de drempel stappen van huize Seine aan de Stationsweg in Heino. Maar ja, dat kun je natuurlijk ook wel overlaten aan Jacques en Lilian Seine, de eigenaren van Seine Wonen.
We mogen weer op pad met Wilco Lindeboom van Lindenhorst Makelaardij. In dit geval niet de makelaar in het aan- of verkoopproces, maar hij was onlangs al wel over de vloer bij de familie Seine. “Ik heb het een paar weken geleden getaxeerd in het kader van de nieuwe hypotheek”, geeft hij aan dat het huis voor hem weinig verrassingen meer kent.
Toch moet het een feestje zijn om opnieuw naar binnen te stappen. Het grote genieten begint eigenlijk al als je nog buiten staat. De aanblik van het statige huis brengt je terug in de tijd. Het gevoel dat nog weer wordt bevestigd als we met bewoner annex gids Jacques op de bovenverdieping staan en uit het raam kijken. “Die historische panden en de Hervormde kerk. Ik hou van die aanblik”, stelt hij. Lindeboom kan het alleen maar beamen. “Dit is echt een heel mooi stukje Heino.”
Geconfisqueerd
De woning aan het begin van de Stationsweg ademt historie. Niet voor niets is het ook uitgeroepen tot gemeentelijk monument. Er heeft ooit een notaris gewoond en tijdens de Tweede Wereldoorlog is het zelfs geconfisqueerd door de Duitsers om als lokaal hoofdkwartier dienst te doen. De laatste bewoner was de directeur van de ‘Bont’ zoals de Boerenbond-organisatie kortweg werd genoemd. “Bij het open huis voor de buurt kregen we wel een aantal keer te horen dat ze het zo leuk vonden dat de woning was gekocht door een Heinoër.”
De familie Seine kocht het dan ook van For Farmers, één van de opvolgers van de Boerenbond. “Er zijn nog veel authentieke details te vinden”, stelt de makelaar vast. “Nou”, zegt Jacques, “dat was ook wel een nadrukkelijke wens van ons. We wilden alles zoveel mogelijk intact laten. Met dank aan Aftimmerbedrijf Erik Neulen en de schilders van Schipper & Schipper is de oude look echt naar voren gehaald. Al moesten wel 3 lagen vloer en 5 lagen behang verdwijnen om dat mogelijk te maken…”
Bij de koop sta je natuurlijk voor de keuze of je alles in één keer wilt opknappen of dat je het kamer voor kamer gaat aanpakken. De Seines hebben voor het eerste gekozen. “En ik zou het zo weer doen”, benadrukt Jacques. “Anders blijft het werk te lang liggen, omdat we natuurlijk ook veel in de winkel zijn. We hebben één lamp niet opgehangen en die hangt nog steeds niet, dus…”
Met plezier neemt hij ons mee voor een rondleiding. Van de mancave in de kelder tot de logeerruimte op zolder en van het buitenverblijf tot de bibliotheek. “Ja, Lilian leest graag”, voegt hij er snel aan toe in de wetenschap dat hij gefronste wenkbrauwen kan verwachten. “Het bleek dat hier vroeger de eerste bibliotheek van Heino was gevestigd. Binnen het gezin noemen we het ook wel het hok. Het is ideaal om over twee woonkamers te beschikken zodat je altijd even apart kunt zitten of vergaderen. Er is hier namelijk altijd aanloop. Vrienden en familie. Dat vinden we ook fijn. We hebben graag mensen om ons heen.”
Levensbestendig
Het gebeurt niet elke dag dat je in zo’n mooi ingerichte woning mag kijken. Dat geldt voor ons, maar blijkbaar ook voor makelaar Wilco Lindeboom die opnieuw onder de indruk is. “Wat ik persoonlijk erg fraai vind, is dat het oude in stand is gehouden en er toch allerlei moderne snufjes zijn verwerkt. Zo is er veel domotica te vinden. Je moet wel goed kijken, want het is mooi weggewerkt.” Dat is koren op de molen van Jacques die wel van allerlei gadgets houdt. “Dit is leuk en ook praktisch”, verdedigt hij zich.
We hebben er lang mee gewacht, maar aan de eind van de ontmoeting, rapen we alle moed bij elkaar om toch die ene ultieme vraag te stellen aan een midden vijftiger: “Nog nagedacht over levensbestendig wonen?”, wijzen we naar de trap die naar de slaapkamers leidt. “Nee, totaal niet. Gelijkvloers wonen en slapen was en is geen optie”, klinkt het stellig. “Lilian heeft uitgerekend dat hier precies een lift moet passen…”
