Hoezo beroemd in Heino?

Fotografie en Den Alerdinck; nauw verweven in het leven van Fleur Koning

In haar jeugdjaren woonde Fleur Koning (1975) op Havezathe Den Alerdinck, tegenwoordig verdeelt ze haar tijd tussen Amsterdam, Laag Zuthem en waar haar werk haar maar brengt.

We spreken af op Den Alerdinck, waar ze als locatiemanager regelmatig te vinden is. “Het zijn twee verschillende werelden, die zeker te combineren zijn. Ik kan het wel plannen. En werk hier, als het nodig is, zo tot middernacht door. Het voelt als een eigen bedrijf, Den Alerdinck. Mijn vader blijft eigenaar en ik doe het reilen en zeilen samen met een vast team. Fotograferen doe ik graag, zal ik ook altijd blijven doen, maar ik voel liefde voor het landgoed. Heb ook hier mijn hart liggen.”

Fotosessie

Fleur noemt zichzelf all-round fotograaf. “Mijn werk is heel breed. Vroeger fotografeerde ik veel mode, tegenwoordig maak ik veel portretten, maar bijvoorbeeld ook wel beauty. Ondermeer voor cosmeticamerk Gosh.” De eerste keer dat ze BN-ers moest portretteren vond ze best spannend. “Ik weet nog dat ik Peter R. de Vries een keer moest fotograferen. Hij zou eerst geïnterviewd worden, daarna had ik een kwartier de tijd. Terwijl hij in een, vrij pittig, interview zat, ben ik anderhalf uur lang bezig geweest met de voorbereidingen. Hij kwam uit het interview en ik heb toen zes foto’s gemaakt in waanzinnig korte tijd. Het heeft gelukkig heel goed uitgepakt.” De fotosessie met Filemon Wesselink en Sophie Hilbrand die ze in die begintijd maakte, was weer heel relaxed. “Ach, eigenlijk zijn alle BN-ers gewoon aardig. Als ik bezig ben, ben ik heel positief, breng ik het met veel enthousiasme. Daar gaan mensen van stralen. Het maakt dat ik toch een soort van vrienden word met de mensen die ik fotografeer. Sommigen staan open voor leuke dingen. Eddy Zoey bijvoorbeeld, daar heb ik leuke series mee gemaakt. En Sophie Hilbrand, met haar kon ik ook gekke dingen doen. Twee keer Sophie in een beeld bijvoorbeeld.” Een grappig moment was met Jort Kelder in een bomvol sjiek restaurant. “Hij moest poseren met een grote champagnefles. Knalt ineens de kurk eraf. Ja, dan schiet ik wel in de lach!”

Wat nu?

Terugkijkend heeft ze altijd al iets met fotografie gehad. “Het schijnt dat ik op mijn tiende al portretten maakte van mijn buurmeisje. En hier op Den Alerdinck heb ik mijn zusjes en nichtje ook vaak gefotografeerd. Zocht ik eerst leuke plekjes op als achtergrond.” Toch koos ze eerst voor een hbo-studie pr&marketing, weliswaar met bijvak fotografie. Daarna deed ze de pr voor World Press Photo. Lachend: “Natúúrlijk koos ik daarvoor!” Toen ze 21 jaar was, bekroop haar het gevoel van: wat nu? Daarop ging ze fotografie studeren aan de Foto Academie in Amsterdam. Ze ging op stage bij modefotograaf Marc de Groot die veel voor Elle werkt, maar ook bij de glossy Blvd. “Dat beviel zo goed dat ik na drie keer al een campagne mocht maken van 8 vrouwen. Op een gegeven moment stond de hele Blvd. vol met mijn naam. Dan gaan mensen bellen…” Verder was ze assistent bij verschillende fotografen, zoals de vermaarde Mario Testino. Daarbij kwam haar organisatorische kant om de hoek kijken. “Voor hem heb ik castings gedaan voor opdrachtgevers als Nike en Philips.” Indrukwekkend vond ze het reportagewerk dat ze maakte voor World Population Foundation (WPF). Samen met Nada van Nie en een filmploeg reisde ze af naar Indonesië. “Daar deden we verschillende plekken aan. Blijf van mijn lijf-huizen waar dan meisjes van 13, 14 jaar bleken te wonen. Dan is portretfotografie wel iets heel anders…”

Stoer en sexy beroep

De dynamiek die haar vak met zich meebrengt, vindt Fleur het mooiste aan de fotografie. “Je bent altijd op een andere plek, geen enkele foto is hetzelfde. Bovendien vind ik het leuk dat je van a tot z een product maakt. Een echt eenmansbedrijf: je legt contact met je klant, hebt een idee, dan krijg je het fotograferen zelf met de hele organisatie daaromheen, vervolgens het nabewerken en dan tot slot factureren en administratie. Dat helemaal zelfstandig freelancen is leuk. Bovendien vind ik het wel een stoer en sexy beroep, waar bovendien flink wat creativiteit bij komt kijken.” Ze stopt even en denkt na. “Eigenlijk deed ik dat vroeger al, dingen bedenken, iets organiseren, een product neerzetten. Als kind bedacht ik bijvoorbeeld altijd allemaal speurtochten op Den Alerdinck. Eigenlijk is dat wat ik nu doe als fotograaf én als locatiemanager op het landgoed niet heel anders.”

Samenwerken

Fleur werkt in opdracht, maar maakt ook vrij werk. Dat kenmerkt zich door een dromerige sfeer, vrij klassiek, een ouderwets gevoel. Denk aan korsetten, zwartwit met een zweem van kleur. Tegenwoordig werkt ze ook samen met partner Juliette Polak. “Tien jaar lang heb ik als fotograaf alleen gewerkt. Op een bepaald moment leerde ik Juliette kennen. We hebben dezelfde smaak, dat ligt niet ver uit elkaar. Samenwerken kun je niet met iedereen.” Samenwerken in de fotografie, hoe dat in de praktijk werkt, vertelt Fleur aan de hand van de serie ‘You Wish’ die ze samen met Juliette op Den Alerdinck maakte. “We hadden twee camera’s, waarvan één analoog. Dan zorg je samen ervoor dat de set helemaal perfect is; licht, aankleding, modellen, makeup, styling enzovoort. Je moet dus op veel dingen letten. Je kijkt door de camera. Staat het beeld goed in het kader? Dan is het heel fijn dat je met twee mensen bent. Vier ogen zien meer dan twee tenslotte. En dan is ook alles helemaal perfect. Uiteindelijk maakten we dan een keuze.” Daarna volgde het nabewerkingsproces. “Een heel belangrijk facet tegenwoordig. Juliette is er goed in en vindt het ook leuk om te doen.” Het resultaat werd een voortreffelijke serie. Die naar meer smaakte. Onlangs, op vakantie in Gambia, trokken ze twee dagen uit om een serie modische portretten te maken. “Mooie Gambiaanse mannen en Hermès-sjaals. Twee dagen keihard gewerkt!” In de toekomst zou ze graag meer met Juliette willen reizen en meer fotoprojecten willen doen.

Beatrix

Tot slot, wie zou ze graag nog voor de lens willen krijgen? “Wat betreft buitenlandse beroemdheden Barack Obama of Oprah Winfrey. Misschien wel geijkt, maar toch bijzonder lijkt me…” En in Nederland? “Ja… toch echt wel heel graag Beatrix!” Wild fantaserend: “En dan geënsceneerd met een eigen idee en plan. Bijzonder licht of juist met gek licht op de achtergrond. Als dat toch eens kon…!”