Ronald Mosterd is nu zelf zo’n ‘mafkees van de Iron Man’

Heinoër wil sportief gezien graag uit z’n comfortzone worden gehaald.

Je hebt mensen die een abonnement afsluiten bij de sportschool en het voor elkaar krijgen om weken- of maandenlang achter elkaar niet te komen. Het bewijst maar weer dat je een doel nodig hebt om jezelf te prikkelen. Dat geldt natuurlijk helemaal voor figuren als Ronald Mosterd voor wie 20 uur sporten in de week eerder regel is dan uitzondering. We hebben hier te maken met een in Wijhe geboren Heinoër die meerdere grote sportieve uitdagingen op zijn naam heeft staan en vooral verslingerd is aan de Ironman c.q. triatlon.

Hij wist al snel waar hij sportief gezien de mosterd haalt. De jonge Ronald kreeg op de judomat menig tegenstander op de knieën en ook op het voetbalveld stond hij z’n mannetje. Werd er op school gesport, dan stond hij steevast met de neus vooraan. “Ik vind alles leuk. Dat was vroeger al zo en dat beeld is door de jaren heen niet veranderd. Ben alleen fanatieker geworden”, zegt hij met een veelzeggende grijns.

Fietsen en skeeleren deed hij al langer en via een collega werd hij enigszins besmet met het hardloopvirus. “Ik had wel ervaring met loopjes over 10 kilometer, maar een marathon, dat is wel even wat anders. Redelijk uit het niets – ik had wel wat getraind maar niet veel – heb ik toen in Brussel meegedaan met een marathon. Dat ging me dusdanig gemakkelijk af dat ik op zoek ging naar een nieuwe uitdaging. Via Google kwam ik terecht bij de Ironman, een serie van wedstrijden in de triatlonwereld: 3,86 kilometer zwemmen, 180,2 kilometer wielrennen en 42,195 hardlopen. Mijn eerste gedachte was: ‘wat een mafkezen’ en nu ben ik zelf zo’n mafkees…”

De triatlonwereld greep hem bij de strot en liet hem niet meer los. In 2013, een jaar na de marathon in Brussel, stond de eerste halve triatlon op het programma en in 2015 voltooide hij in Kopenhagen zijn eerste ‘hele’. In 2018 nam Mosterd even gas terug omdat hij met het gezin druk was met een nieuwbouwwoning in de nabijheid van de ijsbaan. Ook in die periode kon je hem echter wel warm maken voor een tijdrit op de racefiets of een marathon op de mountainbike. “Waar die drijfveer vandaan komt? Ik heb gewoon een doel nodig waar ik naar toe kan werken. Het liefst iets dat me uit de comfortzone haalt, want anders heb ik de neiging om er te gemakkelijk over te denken.”

Egoïstisch

Je hoeft niet doorgeleerd te hebben en/of verstand te hebben van sport om te weten dat je aardig wat moet trainen in de voorbereiding naar een uitputtingsslag als de triatlon. De grote vraag die iedereen op de lippen brandt, is dan ook hoe hij het inpast in het ritme van alledag. Want ook Mosterd heeft gewoon een baan en een gezin met jonge kinderen. “Als ik volop aan het trainen ben, is het noodzakelijk om egoïstisch te zijn. Dan laat ik sommige leuke dingen echt volledig aan me voorbij gaan. Voor de rest is het vooral een kwestie van goed plannen. Prima om naar een verjaardag te gaan, maar dat kan ook op de fiets of door te rennen. Hetzelfde geldt voor mijn werk in Zwolle. Het komt er op neer dat je het volume van de trainingen door de week behapbaar houdt en de nadruk op het weekend legt. Dan ga ik op zaterdag wel eens 6 uur fietsen en op zondag 4 uur hardlopen.” Natuurlijk is dat zwaar, zowel fysiek als mentaal, maar onze dorpsgenoot weet zichzelf heel goed te prikkelen als hij zich voorbereidt op een triatlon. Wel helpt het als er tussendoor voor de afwisseling een wedstrijdje op het programma staat. Zoals de Xterra op Ameland (zwemmen, mountainbiken, hardlopen) of de Nisraman in de Ardennen (zwemmen, mountainbiken, wielrennen en hardlopen). “Het mooie van zo’n wedstrijd met meerdere sporten, is dat je continu moet schakelen. Na ieder onderdeel heb je andere skills nodig en moet je sportief gezien de grenzen opzoeken. Dat vind ik heerlijk.”

Hij is inmiddels al bijna 40 en dan moeten de jaren in principe gaan tellen, maar zijn prestaties zijn nog altijd bijzonder goed. De Ironman van Barcelona? Keurig binnen de tien uur (9 uur en 45 minuten) en daarmee schaarde hij zich bij de eerste 150 van 3.000 deelnemers. Het scheelde ‘slechts’ een uur met de winnaar. Ambitieus als hij is weet Mosterd feilloos aan te geven waar voor hem de sterke en zwakke punten liggen. “Het zwemmen wordt nooit een hobby. Vooral niet als je baantjes moet trekken in een zwembad i.p.v. de ruimte van het open water, want ik verlies echt terrein bij de keerpunten. Bij het fietsen maak ik veel goed om bij het hardlopen weer iets te verliezen. Voor het zwemmen heb ik wel specifieke trainingen gevolgd, maar net als met hardlopen kan ik op het technische vlak nog wel een slag maken.”

Geen shakes

Het moge duidelijk zijn dat je als triatleet tegen fysieke grenzen aanloopt, maar dat er ook op het mentale vlak van alles met je gebeurt, dat weet de Heinoër inmiddels maar al te goed. “Dat begint voor mij al voordat de wedstrijd begint. Ben altijd strontzenuwachtig. Maar als het startschot eenmaal valt, dan ben ik alles kwijt, gaat er een knop om en kan ik zelfs genieten van de mensen langs de kant. Mijn grote valkuil is wel dat ik te snel en te veel wil. Tijdens de Ironman van Barcelona had ik bij het keerpunt tijdens het fietsen een gemiddelde snelheid van 42 kilometer per uur. Dan zit ik een flow en heb ik echt iemand nodig die me afremt. Want, ik weet zelf ook heel goed dat het moment komt dat alles pijn doet. En als je eenmaal moet stoppen, is het over en uit.” De periode gedwongen rust van 2018 (nieuwbouwwoning en achillespeesblessure) hebben zijn ambitieniveau niet aangetast. Sterker nog: het lijkt hem goed te hebben gedaan, want de lat ligt hoger dan ooit. “Ik ga een poging doen me te kwalificeren voor het WK Xterra op Hawaï. Dan moet alles kloppen, maar dat zou een heel smakelijk toetje zijn”, zegt Mosterd likkebaardend, terwijl hij graag nog even benadrukt geen gekke dingen te doen. “In 2016 heb ik een tijdje met een diëtiste naar mijn voedingspatroon gekeken. Daaruit bleek dat ik het prima zelf kan doen. Normale voeding i.p.v. allerlei shakes. Daar heb ik niet zoveel mee. Net zo min als met allerlei trainingsschema’s. Het liefst volg ik mijn eigen kop.”